این مقاله به بررسی اشکال ارتباط علمی معلمان تعلیمات دینی اسلامی در بهبود علاقه یادگیری دانش‌آموزان در مدرسه ابتدایی لیموآ داپورانگ، ناحیه داپورانگ، منطقه پاسانگ‌کایو می‌پردازد.
این مطالعه از رویکرد مطالعه موردی استفاده کرد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش با استفاده از مشاهده، مصاحبه و مستندسازی است.
تکنیک های تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تجزیه و تحلیل کاهش داده ها، ارائه داده ها و تأیید داده ها که با بررسی اعتبار داده ها با روش مثلث سازی منبع به پایان می رسد.
نتایج نشان داد که اشکال ارتباط تحصیلی معلمان معارف اسلامی در افزایش علاقه یادگیری دانش آموزان نسبت به ارتباطات بین فردی که شامل نزدیک شدن، نصیحت کردن، مثال زدن و پاداش است.
ثانیاً ارتباط گروهی شامل تبیین مطالب به آرامی، قاطعانه و جذاب، ایجاد انگیزه و افزایش فعالیت دانش آموزان و ایجاد عادت می باشد.
نتایج افزایش علاقه دانش‌آموزان به یادگیری باعث شد که دانش‌آموزان تکالیف را با پشتکار انجام دهند، درس بخوانند و نمرات دانش‌آموزان را افزایش دهند.
عوامل حمایتی عبارتند از توانایی معلم برای برقراری ارتباط، تمایل دانش آموزان به دریافت مشاوره و حمایت معلمان کلاس.
در حالی که عوامل بازدارنده سطح درک و قدرت پاسخگویی دانش آموزان و عدم حمایت والدین
مدرس مهارتهای
ارتباطی09172614866